Ένας χρόνος χωρίς εσένα....

Δεν είσαι πια μαζί μου.
Μου λείπεις πολύ.                

Το μυαλό μου χάνεται. Κάνει χίλιες σκέψεις . . . χάνεται μεταξύ ουρανού και γης . . .

Συνέχεια σε ψάχνω . . . αγναντεύω τον ουρανό και ρωτάω . . .

Που είσαι ? Τι κάνεις ? Μήπως κρυώνεις ? Είσαι χαρούμενος ? Γιατί δεν έρχεσαι στα όνειρα μου ?

Δεν είσαι εσύ, που έφυγες στις 15 Ιανούριου 2012 . . . δεν είσαι εσύ, που πέταξες για τη χώρα των αγγέλων . . .

Νομίζω ότι κάπου θα σε δω να τρέχεις . . .κάπου θα είσαι κρυμμένος και θα παίζεις με τα αυτοκινητάκια σου . . . κάπου θα σε ακούσω . . .

Αγγελούδι μου γλυκό, θα είσαι για πάντα ο λόγος της δική μου ύπαρξης.

Για σένα ζούσα, για να σε βλέπω να μεγαλώνεις . . .
Για σένα ζώ . . . για να σε σκέφτομαι κάθε λεπτό . . . 

Μου λείπεις πολύ . . .  προσπαθώ να σε σκέφτομαι να παίζεις με τα άλλα αγγελάκια και σκέφτομαι ότι είσαι το ομορφότερο, το πιο γλυκό και ευγενικό αγγελάκι του ουρανού . . .σε βλέπω να τρέχεις .... μέσα σε ένα καταπράσινο λιβάδι. . . .

Αγγελέ μου, είμαι  μια ηθοποιός . . . κάθε μέρα παίζω τον ίδιο ρόλο...παίζω "το χαμόγελο στο πρόσωπο μου" αλλά η καρδιά μου είναι χίλια κομάτια . . . προσπαθώ να κάνω χώρο στη ψυχή μου για να χωρέσει όλος αυτός ο πόνος . . . κάθε μέρα . . .  κάθε βράδυ . . .

Έχω μέσα μου πολύ θυμό και μίσος για όλους αυτούς που σου έκαναν κακό . . . Δεν ήταν η επιλογή του Θεού να φύγεις και να πας κοντά του . . . Δεν είχε έρθει ακόμη αυτή η ώρα . . .
Κάποιοι άλλοι . . . σε έδιωξαν και δεν έχουν ζητήσει ούτε ένα συγνώμη . . . δεν σου έστειλαν ούτε ένα στεφάνι . . .
Εγώ ψυχή μου, αυτούς δεν μπορώ να τους συγχωρέσω και εύχομαι να το πληρώσουν. . . με το ίδιο νόμισμα  σε αυτή τη ζωή και θα ήθελα πολύ να το μάθω . . .

'Έχω θυμό και για όλους αυτούς που δεν τους άγγιξε η δική σου θυσία . . .  Έχω θυμό και για όλους αυτούς που με τις πράξεις τους και τη συμπεριφορά τους δεν τιμούν και δεν σέβονται τη μνήμη σου. Εγώ παιδί μου, όλους αυτούς δεν μπορώ και δεν θέλω να τους συγχωρήσω ποτέ . . .

Ήσουν ένας μεγάλος ήρωας οχτώ μήνες . . . εσύ μας έδινες δύναμη για να σταθούμε πλάι σου . . . Όσο θυμάμαι τα δακρυσμένα σου ματάκια . . . προσπαθώ να καταλάβω τι ήθελες να μου πεις . . . πως ένιωθες . . . Πόσες άνισες μάχες έδωσες αγόρι μου γλυκό αυτούς τους οχτώ μήνες ?

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη ολοκληρωμένη πρόταση που έκανες για πρώτη φορά, μια ημέρα πριν μπούμε στο νοσοκομείο : " Μαμά, Μπαμπά σας αγαπάω πολύ και να το ξέρετε ...". 

Συγχωρέσε με που δεν ήμουν άξια να σε προστατέψω...Νιώθω τόσο λίγη μπροστά στη δική σου δύναμη ...

Συγχωρέσε με ψυχή μου.
Δεν θέλω να βαραίνω τη ψυχούλα σου αλλά μου λείπεις πολύ παιδί  μου.

Στο σπίτι μας δεν έχει αλλάξει τίποτα . . .
το δωμάτιο σου, τα παιχνίδια σου, το τραπεζάκι σου, η καρεκλίτσα σου, οι φωτογραφίες σου, το μπουρνούζι σου, η οδοντόβουρτσα σου, το ποτηράκι σου ...όλα είναι στη θέση τους, όπως τα άφησες. Για να τα βλέπεις και να έρχεσαι ... για να σε νιώθουμε εδώ δίπλα μας . . .

Να μπορούσα μια στιγμή μόνο να σε δώ, να σε αγκαλιάσω, να σε φιλήσω, να σε ακούσω....μια στιγμή μόνο.....

Σε αγαπώ μέχρι τον ουρανό και όλη τη θάλασσα και μέχρι το άπειρο και ακόμη παραπέρα.

 Σε αγαπώ πολύ Θανούλη μου. Σε αγαπώ πολύ αγγελέ μου.