Ετικέτες

Κυριακή 6 Μαΐου 2012

...από καρδιάς....

Η σελίδα είναι αφιερωμένη στη μνήμη του μικρού μας αγοριού, του Θανούλη μας...του δικού μας πια άγγελου...
Γεννήθηκε στις 05.06.2008 και στα αλήθεια έμοιαζε σαν βιετναμεζάκι με γαλανά ματάκια. Το χρώμα των ματιών του παπού του. 

Στα 3 χρόνια του, διεγνώσθηκε μεσοκολπική επικοινωνία στη καρδούλα του (το λεγόμενο φύσημα) που λόγω μεγέθους και θέσεως για τους περισσότερους ιατρούς έπρεπε να γίνει άμεσα η σύγκλειση της. 

Στις 26/05/2011 έγινε εισαγωγή σε νοσοκομείο της Αθήνας, προκειμένου να τοποθετηθεί μια συσκευή που λέγεται "ομπρέλα" για να κλείσει η τρυπούλα. Επρόκειτο για μία επέμβαση απλή, ρουτίνας και παραμονής στο νοσοκομείο μια με δύο ημέρες.

Ο Θεός μόνο ξέρει τι ακριβώς έγινε
εκείνη την ημέρα στο χειρουργείο...γιατί για το μικρό Θανούλη άρχισε ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή και για εμάς ένας αργός καθημερινός θάνατος....

Παρέμεινε στην εντατική του νοσοκομείου 7,5 μήνες σε καταστολή και μυοχάλωση με χιλιάδες μηχανήματα και καλώδια. Η επικοινωνία μας με το παιδί μας, όλους αυτούς τους μήνες, ήταν οι επισκέψεις της ενταντικής κάθε πρωί και απόγευμα για λίγη ώρα.
Η τελευταία φορά που ακούσαμε τη φωνούλα του Θανούλη μας ήταν το πρωί πριν την επέμβαση.  "Μαμά, Μπαμπά σας αγαπάω πολύ" ....να ήξερε άραγε....? 

Αμέσως μετά τα Χριστούγεννα μεταφέραμε το παιδί μας σε νοσοκομείο στο Αννόβερο της Γερμανίας με την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. 

Ήταν όμως ήδη πολύ αργά...δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα...δεν περίμεναν να αντιμετωπίσουν αυτή τη κατάσταση...δεν περίμεναν να βρεθούν σε αυτό το αδιέξοδο...άλλη ενημέρωση είχαν....από Αθήνα.

Δεν θα επισέλθω σε λεπτομέρειες γιατί δεν είναι σωστό να σας στεναχωρήσω και άλλο....θα προσθέσω μόνο μια φράση της μητέρας μου όταν είδε το παιδί μου για πρώτη φορά μετά από τόσους μήνες στο νοσοκομείο στο Αννόβερο...."...πως αντέχεις κόρη μου τόσο καιρό...?..."

Δεν είχαμε δικαιώμα να μην αντέχουμε...Όσο πάλευε ο Θάνος...εμείς αντέχαμε....

Ο Θανούλης έφυγε από κοντά μας στις 15.01.2012 στις 03:33 το μεσημέρι της Κυριακής, μια ιδιαίτερα ηλιόλουστη ημέρα για τα δεδομένα της Γερμανίας.
Έφυγε και πήγε στη χώρα των αγγέλων, εκεί όπου δεν υπάρχει πόνος....
Εμείς οι ίδιοι ... με πολύ πόνο .... του κρατούσαμε το χεράκι του και του μιλούσαμε μέχρι που έφυγε πιά....Έβλεπα τα μηχανήματα να μηδενίζουν ... και εκεί ήλπιζα ότι μπορεί να γίνει το θαύμα και να γυρίσει και πάλι κοντά μας....

Τον πλύναμε...τον ντύσαμε...τον πήραμε αγκαλιά μετά από τόσους μήνες για τελευταία φορά ...και τον βάλαμε στο τελευταίο του πια κρεβατάκι....

Στη ζωή, ήταν ένα αξιολάτρευτο παιδί, χαμογελαστό, υπομονετικό, συνεργάσιμο...                             ήταν.....ΤΑ ΠΑΝΤΑ.

Στον άνισο αυτόν αγώνα των οκτώ μηνών ... ΗΤΑΝ ΗΡΩΑΣ.
Ανάτρεψε πολλές φορές τα δεδομένα των ιατρών προς έκπληξή τους....εκεί που έφευγε....εκεί ξαναγυρνούσε και πάλι. 

Δεν ξαναγύρισε όμως στις 15.01.2012. 
Δεν ξέρω γιατί έτσι ήθελε ο Θεός...?

Από καρδιάς, θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλους εκείνους που μας βοήθησαν σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, όλους εκείνους που μας συμπαραστάθηκαν και ακόμη περισσότερο που βρίσκονται ακόμη δίπλα στη νέα  μας πια ζωή....

Από καρδιάς, να ευχαριστήσουμε πάρα πολύ τον αδερφό μου, τον Φώτη, που στάθηκε δίπλα στον Θάνο και τον βοήθησε, που στάθηκε σε εμάς και που είναι ακόμη δίπλα μας... Τον ευχαριστούμε πολύ γιατί στα αλήθεια ξεπέρασε τον εαυτό σε όλη αυτή την ιστορία. Ένα ευχαριστώ και στη σύζυγό του, τη Βάσια, που ήταν δίπλα του.
Σε ευχαριστούμε πολύ Φώτη. Σε ευχαριστούμε πολύ Βάσια

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΘΑΝΟΥΛΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΗΡΘΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ...
ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΛΑΤΡΕΥΤΟ ΜΑΣ ΠΑΙΔΙ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου