Τ' απογεύματα...τ'αδεια...

Πόσο άδεια είναι η ζωή χωρίς εσένα...?
Δεν θα σταματήσω ποτέ να σε σκέφτομαι... δεν θα σταματήσω ποτέ να λειτουργώ ...σαν να μην υπάρχεις ...για μένα ΕΙΣΑΙ ΑΚΟΜΗ ΕΔΩ.

Σε αγαπώ πολύ αγοράκι μου γλυκό.








  
Τ' απογεύματα τ' άδεια
που βουλιάζω μακριά σου
της ζωής μου το βήμα
θ' απλώνω στο κύμα και θα σε ζητώ

Και στης νύχτας τις μπόρες
θα γλιστράω στα φιλιά σου
κι αναμνήσεις σαν χάδια
φωτισμένα καράβια θα περνάν στο μυαλό

Κι όπως κρατάει η βροχή το ρυθμό
και σαν τρελή η καρδιά μου χορεύει ταγκό
εγώ μέσα σε δρόμους καθρέφτες θα ψάχνω τους φταίχτες
που χάνω όλα αυτά που αγαπώ

Στις στιγμές που κυλάνε
όλα τ' άστρα μου σβήνω
στην αυλαία που πέφτει
απ' του χρόνου το ξέφτι ζητάω να πιαστώ
Κι όσα έχω σημάδια
με όνειρα θα τα ντύνω
σαν παλιό ραβασάκι
σε λιωμένο σακάκι θα σ' αναζητώ