Ένα ποίημα για τον άγγελό μας . . .

. . .Σαν του ουρανού το γαλανό τα μάτια σου

   Σαν το απέραντο της θάλασσας βαθύ το βλέμμα σου 

   Σαν τον ήλιο και τα αστέρια φωτεινό το χαμόγελό σου

   Σαν όλη την ομορφιά της πλάσης η μορφή σου...

   

Αγνή και αμόλυντη η ψυχή σου, γεμάτη καλοσύνη η καρδιά σου. . .

Άγγελος μέσα στους αγγέλους, θαυμαστός ακόμα και στον ουρανό !!!

Πόσο καλός, πόσο αγνός, πόσο μικρός ταξίδεψες ψυχή μου . . !

Οι γονείς σου σε λαχταρούν, σε ποθούν, σου μιλούν και 

σε φιλούν συνεχώς στα όνειρά τους, 

με την ελπίδα να ξυπνήσουν και να σε βρουν πάλι. . . εκεί . . . κοντά τους . . .

Απέραντο το κενό τους, όπως το απέραντο του ουρανού και της θάλασσας . . .

Βαρύ φορτίο στην ψυχή τους να ναι γονείς ενός αγγέλου... άδεια η ζωή τους . . .

Καλοκαίρι . . . ο ήλιος λάμπει, η θάλασσα γαληνεύει . . .

η αγαπημένη σου εποχή άγγελέ μου !!!

Τίποτα δεν είναι πια το ίδιο, τίποτα πια δεν έχει την ίδια σημασία . . .

Στον ουρανό ψηλά εκεί μια αγγελική μορφή, ένα ξανθό παιδάκι, ένα ξανθό αιώνιο αγγελάκι,παίζει, παίζει ατελείωτα, παίζει αιώνια . . .

Παίζει στον ουρανό, κολυμπάει στην ουράνια θάλασσα . . . 

τα κάστρα του στην άμμο, κάστρα που δεν γκρεμίζονται ποτέ . . .

Χορός, τραγούδι, ομορφιά, γαλήνη...

   

Μαμά, μπαμπά κοιτάξτε με, μην κλαίτε... 

κάνω κι εγώ διακοπές.... αιώνιες διακοπές.... Σας αγαπώ.....

Εμπνευσμένο 

από την φωτογραφία 

που σε είδα με τα μπρατσάκιά σου στην θάλασσα όπου το γαλανό των ματιών σου γινόταν ένα μαζί της ....και  από τα λόγια της μαμάς σου... Διακοπές χωρίς τέλος...

   

Μας λείπεις πολύ, δεν μου βγαίνουν άλλα λόγια.... αθώο παιδάκι... γλυκό μου αγγελάκι...

                                                                                                                                              

                          Μίνα