Η διαδρομή μου από την ψυχική οδύνη στη δημιουργική απογείωση μέσω της τέχνης

Κανένας πόνος και καμιά τραυματική εμπειρία, δεν μπορεί να συγκριθεί  

με το θάνατο του παιδιού σου.

Κάθε φορά που οι σκέψεις μου "ζωντανεύουν" το δυσάρεστο αυτό γεγονός, ο νους μου  σαλεύει. Οι αισθήσεις μου μουδιάζουν και ο πόνος ξεριζώνει τα σωθικά μου. 

Τα πάντα γκρεμίζονται γύρω μου, ξανά και ξανά. Χάνω τη διάθεση να παλέψω, να συνεχίσω. Δεν έχει νόημα η ζωή πια για μένα, όταν έχω χάσει πια ότι πολυτιμότερο είχα στη ζωή μου : το παιδί μου. Η ζωή μου παραλύει, βυθίζομαι σε κατάθλιψη. 

Τα αρνητικά συναισθήματα που με πλημμυρίζουν είναι πολλά: απελπισία, απόγνωση, αποθάρρυνση, φόβος, ενοχές, άρνηση και θυμός ακράτητος. 

Το ξέρω ότι πολλές φορές, η αρνητική συμπεριφορά μου προκαλεί τρικυμία, διαταράσσει τις σχέσεις μου με τα αγαπημένα μου πρόσωπα, διαιωνίζει τον πόνο και επηρεάζει άλλες ζωές. Δεν μπορώ αλλά και δεν θέλω μερικές φορές να την ελέγξω την συμπεριφορά μου...άλλωστε συνήθισα να πονάω...είναι μέρος της καινούργιας μου ζωής. 

Πολλές φορές βυθίζομαι σε βαθιά κατάθλιψη με τάσεις αυτοκτονίας. Υποφέρω από αϋπνίες, εφιάλτες, υπερβολικούς φόβους, ενοχές. Κλαίω ανεξέλεγκτα, έχω δύσπνοια και συχνές λιποθυμικές τάσεις. Έχω τσακίσει. Υπάρχουν και κάποιες αναλαμπές, αλλά κανένα θετικό αποτέλεσμα.

Σε  μια προσπάθεια ν’ αποκαταστήσω σταδιακά το ρυθμό της ζωής μου, να βρω κουράγιο να συνεχίσω, καταφεύγω σε διάφορα βοηθήματα. 

Η ενασχόληση μου µε τις δηµιουργικές δραστηριότητες, κυρίως χειρωνακτικές, δεν γεµίζει απλώς τον ελεύθερο χρόνο μου, αλλά συµβάλλει και σε µια προσπάθεια αυτογνωσίας, που µόνο η δηµιουργική απασχόληση µπορεί να μου προσφέρει. 

Τα χέρια απασχολούνται, το µυαλό ανασυγκροτείται και η ψυχή μου ηρεµεί. Βρίσκω τον χρόνο να µείνω µόνη μου με τον πόνο  μου  και να εκτονώσω τα συναισθήµατα μου όπως ο θυµός, η λύπη και η απόγνωση. Αντί να ξεσπάω συνέχεια στους δικούς μου ανθρώπους, βγάζω τα συναισθήµατά μου µέσα από την τέχνη μου. 

Προσπαθώ μέσα από τα χρώματα και τις κατασκευές να απαλύνω λίγο τον πόνο μου μήπως και χωρέσει στη ψυχή μου ....και φυσικά η τέχνη μου είναι το παιδί μου...είναι για το παιδί μου...τον Θανούλη μου....

Οι πρώτες λοιπόν προσπάθειες διακόσμησης αντικειμένων με τη τεχνική Decoupage : 

...και τα τρία έργα...έχουν βρει τη σωστή θέση τους ...

δίπλα του....δίπλα στο Θανούλη μου